Pinksteren – de laatste dag in mei

Voor het keukenraam van mijn huis, de protestantse pastorie, heb ik een Maria beeld neergezet. Met een ingekeerde, neergeslagen blik kijkt zij naar buiten. Beschaamd. Zij ziet hoe vele mannelijke kermisgangers dat hoekje bij het raam gebruiken om te plassen. Ik hoopte dat zij zou helpen dit kwaad te bestrijden. Maar nee. Zij heeft het wel gezien, maar kon en wilde niets doen. Ze staat er alleen maar lief, nederig en devoot te zijn.

Zaterdag jl. liepen we met honderden mensen - kinderen, jongeren en ouderen - in Venhuizen de 40 MM. Langs de wandelroute waren veel huizen te zien met een uitgestoken vlag. Zo’n vlag zegt, dat de wandelaars daar gebruik kunnen maken van het toilet. Tegelijk staat het feestelijk. Dat was goed geregeld. Het was een zonnige dag. Het was weer een heel eind, 40 km wandelen. Bij de finish stond iemand mij op te wachten met een rode roos. Hoe aardig! Thuis heb ik niet eerst voor mijzelf, maar voor de roos gezorgd, en bij Maria gezet. Het is een roos zonder doornen. Waar komt zij vandaan? En waar zijn haar dorens gebleven? Zijn ze weggemanipuleerd? De roos is lief en zacht gemaakt. Ze past wel bij Maria.

Mei is de Mariamaand. Dit jaar vieren we op de laatste dag van mei, zondag de 31-ste, Pinksteren. Het is het feest van de geest van God, de geest van liefde en openheid. Als door een lopend vuur worden mensen door haar aangestoken om te gaan voor een nieuwe toekomst. Zij waait de hele wereld over. Zij vlamt en spreekt duidelijke taal die door iedereen wordt begrepen. Zij is strijdbaar, roept mensen tot de orde en bruist van enthousiasme.

Pinksteren is het feest van moeder Aarde, die ons in deze tijd weer haar nieuwe oogst schenkt. We eten en delen de vruchten van het voorjaar, verse aardbeien, die rood van liefde zijn en met hun kroontjes van verbondenheid vertellen. Er zijn in de kerk uitbundig geurende pioenrozen, van de eigen Westfriese grond. Rozen zonder doornen, helemaal echt, van nature. Ze staan symbool voor Pinksteren.

Om 10.00 uur is de dienst in de Protestantse Kerk van Westwoud. De pop/zanggroep Profane komt de dienst opluisteren. Iedereen is welkom en wordt uitgenodigd een eigen symbool mee te brengen over wat Pinksteren betekent. De kinderkerk komt met een verrassing.

40 MM - 40.000 meter mars in Venhuizen

Al 35 jaar wordt in Venhuizen op de zaterdag na Hemelvaart de 40 MM gehouden. Duizenden mensen gaan op stap om met elkaar handen en voeten te geven aan wereldwijde solidariteit. Het is een sponsortocht, ten bate van mini projecten in de missie, zending en ontwikkeling. Kerkelijk en niet kerkelijk. Projecten die verbonden zijn met Westfriezen, die zich inzetten voor hulp in de derde wereld. Zij verdienen alle steun!

Voor de vijfde keer ga ik weer van start. Mijn sponsorlijst is heel schraal dit jaar. De weken voor Hemelvaart was ik met vakantie, fietsend in Duitsland. En eerlijke gezegd: ik voel enige schroom om steeds aan mensen te vragen mij te sponsoren. In een kerkdienst zijn er al de vaste collectes. En dan komt ook de dominee nog… Gelukkig dat de diaconie van de kerk mij goed sponsort. Maar weet: ieder die mij sponsort krijgt van mij een aardige, persoonlijke reactie. Komt u dus maar!

Op de folder van de 40 MM zijn zeven torens van kerken, waarlangs de tocht voert, in beeld gebracht. Zij worden gezien als historische wegwijzers en bakens in nood. Welke weg wijzen die torens? Naar de hemel? Is er dan een weg naar de hemel?

De torens zijn voor mensen die onderweg zijn, oriëntatiepunten in het landschap. Je weet daardoor waar je bent en hoe ver het nog is. Voor de 40 MM- lopers wijzen zij een weg naar onze naasten, die hulp nodig hebben, die arm gemaakt en arm gehouden zijn. Kerktorens als bakens die daadwerkelijk houvast en hoop geven. Daar staan zij voor.

Voor mij is het een heel eind, die 40 km. Zal ik ze dit jaar weer volmaken? Er zullen weer ontmoetingen, gesprekken, zangers/essen zijn, die de tocht lichter maken. Het is een goede voorbereiding op Pinksteren. Pinksteren is het feest van de Geest van God, die de wereld over gaat. Van de lange adem die ons geschonken zal worden. Van de liefde, die ons overal brengt, tot in de donkerste uithoeken. Overal zal licht geschapen worden. Daar moeten we ons voor inzetten. Daarmee worden we op weg gestuurd.

En: het brengt je bij jezelf. Je ontdekt gaandeweg, hoe heilzaam het is te wandelen.

Hemelvaart en kermis

Moeten we Hemelvaart niet schrappen uit de kerkelijke feestkalender, en kiezen voor een ander religieus feest? Wie weet in Nederland nog waar het over gaat, met Hemelvaart? In Hoogkarspel staat Hemelvaart in het teken van de kermis. Vlak naast de kerk staat een groot rad opgesteld waarin je ten hemel kunt varen. Je wordt opgetild, rondgedraaid en bekijkt het dorp vanuit een ander perspectief. De wekelijkse kerkdienst op donderdag in het Noorderlandhuis is vervangen door een kermisborrel. Op vele plekken wordt het glas geheven en diep in het glaasje gekeken. Hoogte en diepte raken elkaar. Alleen in de R.K. Kerk in Hoogkarspel is er een echte Hemelvaartsdienst.

Veertig dagen na Pasen viert de kerk Hemelvaart. Zij volgt – als een rouwproces - het verhaal van Jezus. Na zijn dood (vermoord aan een kruis) komt Hij bij zijn leerlingen. Hij verschijnt en verdwijnt. Hij staat zomaar in hun midden en leert hen vrede vinden. Ogen worden geopend voor wat er was en is, voor de pijn van het lijden, de leegte, de vragen, de dood, het leven. Zijn levensweg wordt in een ander licht gezet en gezien. Herschapen, herboren worden ze. Zij ontdekken een bron van vertrouwen en nieuwe moed. Ze leren niet bang te zijn, niet weg te vluchten. Trouw en strijdbaar te zijn, waardig en vrij, op hoogte- en in de dieptepunten van het leven.

Dan komt het afscheid. Hoog op een berg zijn ze, met Jezus. Er is een wolk. Hij wordt omhuld, opgenomen bij God in de hemel. Ongezien. Verborgen. Er komt een andere manier van kijken. Een nieuw beleven. Ze dragen Hem in hun hart. Het verleden krijgt een nieuw gezicht. Er is een levenswijsheid gevonden. Een vertrouwen, vanuit de voltooiing van dit leven. Niet in de diepte, in het donker van de dood, eindigt het leven. Maar in het licht van de hemel. Het leven zal hoog gehouden worden, in het licht van God, en gezien worden vanuit hemels perspectief!

Hier is het met Hemelvaart vier dagen lang kermis. Kerk en pastorie staan in het episch centrum van het hele gebeuren. Te midden van het vele kermislawaai blijft onze kerk nuchter en verbergt zich héél stil achter heggen en hekken. Het reuzenrad draait door. Het gaat omhoog en omlaag. Totdat we uitstappen en weer grond onder de voeten krijgen. Dan gaat het verhaal verder: op weg naar Pinksteren.