Weemoed is het, wat me deze laatste tijd steeds weer
overviel bij het inpakken van dingen voor de verhuizing. Van alles van de
afgelopen 15 jaren ging door mijn handen en gedachten. Het mooie en het lastige.
Soms was er het onverwachte ontdekken van wat bijna vergeten was. Een gevoel
van grote rijkdom gaf het. De afscheidsdienst is Westwoud was warm en
betrokken. Er zijn heel veel goede herinneringen. Dozen vol pakten we in. En maandagmorgen
jl. werd het allemaal ingeladen in grote verhuiswagens. Vier sterke mannen
liepen af en aan. Om half elf reden we weg en het was weemoed, wat ik voelde,
zo vorstelijk hoog in die vrachtauto gezeten, die van het Raadhuisplein van
Hoogkarspel afdraaide en naar Den Helder vertrok. Hier woonde en werkte ik. Het
is verleden tijd geworden.
En nu, hier verder. Het begint met alles weer
uitpakken en een nieuw plekje geven. Alle spulletjes worden er anders van. Ze
staan in een ander licht, op een andere plek in een vreemde context. Bijzonder,
om dat te zien. En zo ook ikzelf. Ook mijn context wordt een andere. Andere
mensen, een andere stad. Maar met dezelfde vragen: over vreugden en verdriet,
winnen en verliezen, angsten en emoties, en over bezit. Hoe leer je goed met
jezelf en met mensen en dingen omgaan?
En dan blijkt het in Den Helder ook weer
verrassend hetzelfde te zijn: net als in Hoogkarspel is men druk bezig met
plannen voor het bouwen van een nieuw Gemeentehuis.
Zondag word ik in de Johanneskapel van Den Helder bevestigd
als predikant en gezegend. Het evangelieverhaal wordt gelezen. Het gaat over de
apostelen die uitgezonden waren door Jezus en die niets mee mochten nemen voor
onderweg dan alleen een staf. Hoe zij weer terugkomen bij hun Bron, bij Jezus.
Zij zijn bewogen door alles wat zij onderweg met mensen meemaakten.
En zie mij,
met al mijn spullen naar Den Helder komen. Hoe is dat te rijmen?
Met mijn afscheid van Westfriesland moet ik ook als
columniste van de Westfriese editie van het NHD afscheid nemen. Maar ik blijf schrijven. U kunt mij
blijven volgen op mijn blogspot. Ik hoop dat u van de nieuwe columniste in de krant mooie
en inspirerende columns zal lezen.
Het ga u allen goed!
Ook dit afscheid stemt mij
weemoedig.
Posts
