Vruchten van de Geest: aardbeien, zomerkoninkjes

Het is begonnen met Pinksteren in 2004. Ik had dienst in het Westfriese Westwoud, oecumenisch. Een RK koor zou de dienst opluisteren. De katholieken hechten aan de communie. Maar hoe ruim mag dat gevierd? Kan brood en wijn – lichaam en bloed van Christus -  vertaald worden naar de heilige Geest – met  aardbeien en slagroom?  Het gaat er in het sacrament om dat Christus ons wil bewonen, dat hij in en onder ons komt om ons leven te delen. We delen in de heilige Geest met onze adem, de wind. Kan de gemeenschap met de Geest  gevierd worden met de vrucht van de aardbei, die hoog gehouden als vlammetje, die spreekt van het rood van de liefde en die gekroond is met verbondenheid? 

Ik wilde het wagen. De week voor Pinksteren bezocht ik Klaas Musman, tuinder en aardbeienkoning.  Ik vertelde over de dienst en vroeg of hij de aardbeien wilde leveren.  Dat kon hij. Graag zelfs. En voor niks. Om een oud zeer goed te maken. Want jaren geleden was er een kerkvoogd bij hem geweest voor zijn jaarlijkse bijdrage voor de Hervormde kerk.  Klaas had geprotesteerd en  gezegd: ‘Dit is de omgekeerde wereld. De kerk is rijk. Ik ben arm. Eigenlijk zou het andersom moeten zijn. Jullie zouden mij moeten betalen’.   Daar was de kerkvoogd gauw klaar mee. Klaas werd uitgeschreven en niet meer lastig gevallen. Hij vond dat niet erg. Zijn vrouw was RK, zijn kinderen zaten op de katholieke school.  Het was goed zo. Maar nu vond hij het aardig om een verzoenend gebaar te maken en de aardbeien voor de dienst aan de kerk te schenken.

Velen vonden het een mooie Pinksterdienst. Een enkele protestant had er moeite mee en zei ontstemd: ‘Het leek net avondmaal!’  Maar juist dat is toch een waardevolle ervaring? Dat werd niet goed begrepen. En ik dacht aan het eerste Pinksterfeest en de kritiek die toen werd geuit: ‘Zij hebben te veel zoete wijn gedronken!’

We zijn 14 jaar verder. Een paar weken voor Pinksteren krijg ik het bericht van het overlijden van de Klaas Musman. De aardbeienkoning  is voor Pinksteren afgetreden. Eruit gestapt.
Ik ben bezig met de voorbereidingen op Pinksteren voor de dienst in de  Vluchtheuvelgemeente in Zetten.  In de Betuwe worden volop aardbeien geoogst. In Zetten willen we in de dienst de vruchten laten rondgaan, als teken van de gemeenschap met de Geest van God en van Christus.
Ik dichtte een couplet bij het lied (791)om bij de communie te zingen:

Liefde eenmaal uitgesproken  als uw Woord van het begin
liefde wil ons overkomen als geheim en zegening

Liefde zoekt in ons een woning met haar rode vrucht - de Geest
zie de aardbei, zomerkoning, onder ons op ’t Pinksterfeest.

En het leven van die aardse tuinder- zomerkoning, zal daarin herdacht worden.

Ineke van Middendorp-Sonneveld                                              
Elst, 13 mei 2018