De avond vóór Hemelvaart, ’s nachts, en ook ’s
morgens regende het in Den Helder. We bestudeerden voortdurend op de computer
de buienradar, en keken bezorgd naar de hemel. We wilden, alsof we “uitgedreven” werden, naar buiten, om Hemelvaart te vieren bij het Vogelasiel, in de beschutte duinpan van de Paddenstoel. Bij slecht weer (regen) zou de dienst binnen gehouden worden. We zeiden tegen elkaar, dat deze milde regen geen “slecht weer” genoemd kon worden. Naar buiten, moesten we. Regenkleding werd aangetrokken. Ik stak mijn veelkleurige regenboogparaplu op.
Ik zag rond de liturgische tafel in het natte gras
een langzame slak rondkruipen en er sprongen een paar kikkertjes weg. Op de
tafel moest nu geen kleed gedrapeerd. Ik keek rond en vond een mooie tak met
witte bloesem van de vlier, dat als een bruidsboeket op de tafel naast het
windlicht met de kaars kwam te liggen. Waar bleven de mensen? Slechts
mondjesmaat druppelden ze deze kring binnen. Om 9.30 uur waren we met elf. De
trompet werd geblazen en we zongen ons Hemelvaartslied (op de melodie van Psalm
68):
Zingt met de vogels mee een lied,de
roodborst en de karekiet
de eenden op het water.
met alle vogels in ’t asiel, onder de open hemel hier
een lied voor nu en later.
God, die ons kleurrijk samen weeft, en stem en lied en adem geeft,
aan mees en merel samen
dan roept een uil victoria, de vink slaat een klein gloria
voor eeuwig ja en amen!
de eenden op het water.
met alle vogels in ’t asiel, onder de open hemel hier
een lied voor nu en later.
God, die ons kleurrijk samen weeft, en stem en lied en adem geeft,
aan mees en merel samen
dan roept een uil victoria, de vink slaat een klein gloria
voor eeuwig ja en amen!
 |
| foto: Arie Bosschaart |
Hemelvaart 2014 werd een bijzondere dag met een
bijzondere viering. Een langgerekte wolkenwagen gleed heel langzaam vanuit het
oosten naar het westen, bleef boven Den Helder hangen en schonk een milde
regen. We hoorden het verhaal van de hemelvaart van Jezus (Handelingen 1 vers 1
– 11), van zijn afscheid, en de twee lichtende gestalten (Mozes en Elia, de wet
en de profeten) die troosten en de weg wijzen die mensen moeten gaan. Ik moest
denken aan de keren dat er afscheid genomen werd op de begraafplaats, buiten,
in weer en wind. Het is dan wat het is. Je bent er. Ik dacht aan de
doopgedachtenis, het sprenkelen van water, als druppels van zegen van de
eeuwige God.
Vorig jaar liet zich op Hemelvaartsdag boven onze
plek een stuk blauwe lucht zien, omkranst door prachtige wolken. Dit jaar was
het heel anders. De wolken spraken hun
eigen taal. We waren daaronder samengekomen, we mochten één van de elven
zijn. Hier gebeurde het. Buiten, bij het Vogelasiel in Den Helder.
Den Helder, mei 2014
ds. Ineke van Middendorp-Sonneveld
ds. Ineke van Middendorp-Sonneveld
voor meer foto's zie: http://www.pkndenhelder.nl/Wijkgemeenten/Johanneskapel/hagepreek.aspx
Posts
