Het was nooit mijn feest, de jaren dat ik in de kerk
werkte en met Kerst druk was met volle kerken en kerstbijeenkomsten. Het moest
vooral mooi en gezellig zijn. De vertrouwde kerstliedjes, geen tegendraadse
statements of ongemakkelijke verhalen. Preekte ik in mijn eerste gemeenten nog
wel eens over Psalm 2 of maakte ik een persoonlijke kritische kanttekening bij
het onvermijdelijke slotlied ‘Ere zij God’ – gaandeweg heb ik dat afgeleerd.
Groots schreef ik in mijn agenda: ‘Kerst
is licht, is de lieve vrede van voetstapjes in de sneeuw. Houd het gezellig!’
Niets is zo vervelend als herrie en
mopperende gelovigen met Kerst. Dat wil je niet.
Ik ben nu ‘buiten dienst’. Mijn blik is niet meer
naar binnen gericht, in de kerk. In mij leefde de gedachte om in de Advent en
met Kerst ‘Stille nacht’ op de accordeon te spelen in het park, vlakbij ons
huis. Om de nacht en het donker te heiligen. Het lied raakt aan diepe
spirituele lagen van mijn ziel. Het zingt over de stilte. En over het stillen. Het
stillen van honger. Over verzadigd worden en geheiligd met heil en vrede. Het
zingt over onze eigen geboorte. Ons leven wordt in een ander licht gezet. De
verlorenheid, de schuld wordt getransformeerd. Verzoend.
Er diende zich nog iets anders aan. De stal. Wij
halen onze dagelijkse melk bij een boerenbedrijf in Elst. Het gaat niet goed
daar, met de boeren. Wij begrepen dat zij al jarenlang verwikkeld zijn in
slepende juridische procedures. Het bedrijf wordt bedreigd in zijn bestaan.
Buren kochten en verbouwden er illegaal een vervallen woning. De gemeente
gedoogde dit. Daarna begon het juridische gevecht.
De burgerwoning staat te dicht bij het bedrijf. De
rechter oordeelt: woning is illegaal en stelt de boeren in het gelijk. In
praktijk wil de gemeente Overbetuwe echter met een ‘tussen-oplossing’ de kool
en de geit sparen, en een zo’n mooi verbouwde woning een kans geven. Na 17 jaar
vechten begint de druk ondraaglijk te worden.
Waarom laat de gemeente dit maar
gebeuren?
De afgelopen weken ging ik verschillende keren met
mijn accordeon naar de stal, om er tussen de koeien te spelen. Ik oefen de
kerstliedjes. Het lijkt mij toe dat we dáár met Kerst moeten zijn. Het verhaal,
dat in de kerken wordt verteld, wijst ook in die richting: naar de stal, de os
en de ezel, de dieren, in het donker. Daar laat het Kind zich vinden. De boeren
heb ik dit kerstgeschenk toegezegd: een kerstviering met hen, in de stal.
Hoe zal Kerst 2017 zich ontvouwen?
Hoe zal Kerst 2017 zich ontvouwen?
(wordt
vervolgd)
Elst, 24 november 2017
Posts
