Bevrijdingsdag

‘De vrijheid omarmd’ is het thema dit jaar van het nationaal 4/5 mei comité. Gisteren spraken dominee en burgemeester bij de herdenking in Elst over dat omarmen. Vandaag zag ik dichtbij huis hoe lastig de dagelijkse praktijk kan zijn.

Drie weken geleden fietsten we naar Kesteren om een koppeltje jonge kuikens op te halen.  Ze waren kleiner dan we hadden gedacht. Schatjes. Heel pittig. De bedoeling was om ze in de grote ren bij onze twee huiskippen te voegen. Die hadden het heel breed. Daar kon best nog wel wat bij. Maar deze kleintjes? Zouden ze niet op bepaalde plekken door het gaas ontsnappen? Was de ruimte wel veilig genoeg? Wat als een kat ze in het oog kreeg?  Wim timmerde een hechte, afgesloten, veilige ruimte voor tijdelijke opvang. 

Vandaag werd het hun bevrijdingsdag. We lieten ze los, een koppeltje van vijf jonge, nieuwsgierige beestjes (haantjes en hennetjes) bij twee wijze, oudere kippen.
De onderlinge verschillen zijn groot. De twee zijn Welsummers, zeldzame huisdieren met oude papieren van ras en stand. Elke dag leggen zij een eerste klas eitje. Jammer is dat zij schrikachtig en bang zijn. Dat maakt hen wellicht agressief. De vijf nieuwkomers zijn een ‘ongelukje’. In het vroege voorjaar liet hun moederkloek zich ineens niet meer zien. Het was weer zo ver: zij zat ergens te broeden. Na drie weken kwam zij met haar kroost te voorschijn. Dat kon niet allemaal op hun geboorteplek blijven. Het was een mooie plek met veel ruimte en vrijheid. Maar toch – dit werd te veel. Zij werden daarom aan ons gegeven. Zij zijn met z’n vijven. Dat maakt hen sterk.

Wij gingen vanmiddag met grote regelmaat kijken hoe het ging met het samen leven en samen delen. Er staan gelukkig verschillende struiken in de ren die een veilig heenkomen bieden aan het jonge spul. In de avond trok het zich onder een struik terug om zich voor de nacht buiten in de takken te nestelen. Om 21.40 uur plukte Wim hen als appeltjes eruit en zette ze stuk voor stuk op stok in het nachthok. De twee oude kippen waren niet blij met deze actie, maar konden niet anders dan het ondergaan. Slapen moesten ze. Wilden ze. Op stok in het hok, dat gemaakt is van het hout van de preekstoel van de Opstandingskerk van Den Helder. De oude dames zaten hoog, de nieuwe lichting laag, dichtbij de grond, op een dotje, schuilend bij elkaar.

Gaan de twee oude gevestigde kippen het redden? Overwinnen zij hun vreemdelingenhaat en wordt de vrede omarmd? Hoe gaan de vijf jongelingen zich gedragen? De haantjes onder hen? Ik zal hen toespreken en over hun unieke onderkomen in de preekstoel vertellen. Dat ze daar veel beter zitten dan buiten in de takken van een struik. Ik zal niet gaan dreigen – maar als het niet gaat, moet er een paar  in de pan. Toch weer zoiets als bijltjesdag. Hoort dat er dan toch ook bij, bij vrijheid en vrede?      
 

Ineke van Middendorp-Sonneveld
Elst, 5 mei 2016