Een zwerm

Gisterenmiddag vond een zwerm bijen de hoge conifeer bij ons tuinpad  een uitgelezen plek om zich te vestigen. Imker Leo uit onze straat had het gezien en belde aan. Hij legde uit dat ze eerst tot rust moesten komen. Maar of hij ze ’s avonds mocht komen vangen om ze  naar één van zijn kasten te brengen. Die stonden in Elst, bij het voedselbos dat aangelegd wordt in Park Lingezegen. Het leek mij een goed plan.

We maakten de verhuizing mee. De zwerm werd met tak en al afgeknipt en vakkundig in een korf gestopt. Daar gingen ze. Die middag had ik ze steeds in de gaten gehouden. Het voelde een beetje als ‘mijn’ zwerm. Daar ging Leo op in. Als ik de bijen wilde houden en verzorgen, wilde hij mij wel begeleiden. Ik was nieuwsgierig. En ik was blijkbaar nog jong genoeg om het te kunnen leren.

Ik fietste mee naar de nieuwe plek. Het laatste stuk was over een onverharde landweg. Er stond een graafmachine. Hier werd gewerkt, grond verzet. Het zag er woest en ledig uit. Aan de rand stonden de bijenkasten in de schaduw van een oude, holle knotwilg. Op het aangrenzende perceel waren jonge boompjes aangeplant. Daaronder stond heel veel klaver. ‘Kijk’ zei Leo, ‘daar liep vroeger een sloot, die wordt nu weer uitgegraven voor een kikkerpoel. We gaan dit stuk verder inrichten als voedselbos. Mooi hé?’  Enthousiast keek hij naar de kale vlakte van een kleine hectare grond. Er was nog niets moois te zien. Maar hij zag het al voor zich, het groen, bloeiende bloemen en bomen met daartussen de bezige bijen. ‘Ja, mooi,’ zei ik aarzelend. Hier zou de komende tijd af en aan gevlogen moeten worden om van een woestijn een land van honing te maken.

Ik ben zomaar herder geworden van een paar duizend koppige kudde. Ik moet er over lezen om hun leven te leren kennen. Vandaag ben ik even bij ze langs gefietst. Ik zag niets verontrustends. Over 14 dagen gaan we de kast openmaken om te zien of de zwerm een nieuwe of een oude koningin heeft. Wat het allemaal betekent en om handen heeft weet ik nog niet. Maar onverwacht heeft een zwerm mij aangestoken en aan het werk gezet. Ook om erover te schrijven.

Ineke van Middendorp-Sonneveld
Elst, 12 mei 2017