Schaduwen van licht en donker

Van 9 tot 16 juni zijn wij in het Ecodorp Sieben Linden in Duitsland. Enige indrukken vanuit dit dorp.

Inspirerend is het,  de creatieve vormen waarmee in de groep gewerkt wordt.  Zo was er het forum: de groep zit in een kring, en één mag het midden, het podium betreden om in twee minuten zijn/haar verhaal te doen.  
 

Onze gedachten van het forum waren even bij thuis: het licht van de vuurtoren van Den Helder,  en hoe haar “schijnbewegingen” zijn. Vier keer zwenkt het langs, daarna is het vijf seconden donker  en dan komt het weer vier keer. De vuurtoren is een symbool van thuiskomen voor de Den Heldernaren. Niemand heeft het over lichtvervuiling. Met windmolens is het tegenovergestelde: dan zeggen mensen last te hebben van de slagschaduw, en gebruiken het als argument om geen windenergie te willen.

Hier in Sieben Linden is er geen straatverlichting.  ’s Nachts lichten de sterren daardoor mooi helder op.  Richtingwijzers aan de donkere hemel zijn zij, net als de vuurtoren. Wie de taal van deze lichten verstaat, weet waar hij is.

In de gesprekken over ecologie gaat het vaak over “licht”. Eén van deelnemers, Eeva Schnellman uit Finland  woont op de grens van de noordpoolcirkel. Zij sprak over de Finse architect Alvo Aalto. Zij woont in een huis, dat door hem ontworpen is. Hoe het licht naar binnen valt en zich op de muur laat zien. Zij wil niets aan de wand hangen, om zich te kunnen verwonderen  over het spel van  schaduwen, en van licht en donker.    

In de gesprekken gaat het toch vooral over licht; harmonie, dank, liefde, de overvloedige gaven van de natuur. Weinig over donker: ons persoonlijk leed, de zorgen, de ziekten, de grote vloed van de Elbe, zo’n 40 km hier vandaan. Er wordt  niet over gesproken. We leven hier in een door mensen geschapen  paradijs, ver van de boze wereld.   En we sluiten de dag af met een lied, en we zingen het met droge ogen:
‘The river is flowing,  flowing and growing, the river is flowing back to the sea. Mother earth is carrying me, her child I will always be – back to the sea.’

In Wittenberge, waar we zondag waren, staat de mensen - nu nog - het water van de rivier tot aan de lippen.  

Ökodorf Sieben Linden, 11 juni 2013