De tweede stap Lent – zondag 21 februari 2016

Het project van de Protestantse Kerk in Nederland voor de 40-dagentijd heet: ‘zet een stap naar de ander’. Ik wil gehoor geven aan de oproep door elke zondag naar een andere kerk te gaan als zoekende vreemdeling. Ik wil mensen vragen naar hun vastenpraktijk in deze tijd voor Pasen. Van gemeenteleden en dominee hoop ik te horen wat het voor hen betekent.

De eerste stap was naar Zetten, naar een gezamenlijke dienst van Vluchtheuvelgemeente en de Rank met ds. Mariska van Beusichem.
Mijn tweede stap is naar Lent, een doopviering met ds. Dick Kruyt.

Dochter Jansje en vierjarige kleindochter Minke gingen met me mee. Lent is hun gemeente. Ze waren er nog niet eerder geweest. Minke wilde zien hoe het gaat, het dopen van kinderen. We fietsten naar de kerk. Het regende.
Voor mij was deze tweede stap een andere, omdat we met ons drieën waren. Ik wilde er als ‘vreemdeling’ zijn en naar hun vasten vragen. Tegelijkertijd was ik gericht op mijn eigen kringetje. Hoe zouden Jansje en Minke het vinden?
Het was een goed bezette dienst. Er waren vrienden en familieleden van de doopouders. Er was kinderkerk. Minke durfde zomaar met de andere kinderen mee naar een andere ruimte.

We lazen volgens het dienstrooster van de kerken Lucas 9  vers 28 -36. Jezus gaat een berg op om te bidden. Hij neemt drie discipelen mee. Dan staat Hij in stralend wit licht. Er is een gedaantewisseling. Bij Hem zijn de grote profeten Mozes en Elia. Zij staan in hemelse luister.
In de preek vergeleek ds. Kruyt het met een klein kind dat gedronken heeft en verzadigd is. Zo’n kind kan dan van binnenuit stralen. Er werden twee kinderen gedoopt, gezegend en met hun doopkaars in het licht gezet. Minke zat met de anderen kinderen vooraan en maakte het van dichtbij mee.

Na de dienst was er een samenzijn in een ander gebouw. Ik vond de mensen in groepen bij elkaar aan tafels. Er werd voor mij koffie ingeschonken. Ik moest gaan zitten. Op tafel stonden schalen met koekjes, plakken cake en roomsoesjes. Het werd me aangeboden. ‘Nee, dank u wel. Het is vastentijd. Ik laat het liever aan mij voorbijgaan’.  Men vond het vreemd. Een gesprek erover lukte niet. Zij hadden niets met vasten. Ik vroeg niet meer verder aan de andere tafels. Later begreep ik van Ds. Dick Kruyt dat het ook voor hem niet leefde.  

Thuis bij mijn dochter, aan tafel voor de lunch, zegt Minke dat ze de lampen in de kerk het mooiste had gevonden. Haar broertje vraagt: ’Papa, geloof jij in God?’ Het wordt een kringgesprek met veel vragen.  Wat bedoel je met God? De Liefde? Ja, ik geloof in de liefde. Vrede? Ik zou erin willen geloven. Het Goede? Wat is het goede? Ik geniet van het eitje van de eigen kippen, dat voor mij precies goed, half-zacht gekookt is. Ik denk aan Pasen, het feest van eieren en van Licht en Leven.
  

Ineke van Middendorp-Sonneveld
emeritus predikante
In de 40-dagentijd, op weg naar de Ander