woensdag 18 maart 2009

Eén is genoeg

Zondag a.s staat op het leesrooster van de kerken Johannes 6 vers 4 -15. Het vertelt dat er rond Jezus veel mensen samenkomen. Ze hangen aan zijn lippen. Ze willen door Hem worden aangeraakt. Ze zoeken genezing en vrede. Zullen de mensen ontvangen wat zij verlangen? Is er wel genoeg, voor zovelen? Ze wachten. Het duurt. Ze hebben honger. Er is een jongen met vijf gerstebroden en twee vissen.

Een kind staat in het midden.
Het geeft zijn brood en vis zomaar uit handen.
En het was genoeg….

Gebroken en gedeeld worden de vijf en de twee. De getallen zijn symbolisch: vijf, de vijf vingers aan een hand, en de twee: je beide handen. Zeven was voldoende vijf en twee, zingen we zondag. Maar ook de vijf waren genoeg, of de twee. En nog meer: je raakt met één bij Jezus al vol. Het ene, de liefde. Dat is wat alles draagt. Als de liefde niet meer spreekt, is alles verloren. Dan is het gedaan. Dan ben je hol en leeg geworden en ongeloofwaardig.

Een collega vertelde over de moeilijkheden in zijn huwelijk. Een andere vrouw was in zijn leven gekomen. Hij had besloten te gaan scheiden. Het speelde allemaal al een langere tijd. Mijn geloof is erdoor verdiept, zei hij, ik ben anders gaan preken, ik leef intenser mee met mensen in het pastoraat. Er is een diepere gevoeligheid in mij gegroeid. Hij heeft zijn ambt neergelegd. Dat lijkt in deze situatie het beste. Een ambtsdrager moet integer willen en durven zijn. Voor zichzelf, maar ook voor de anderen. Van binnen en van buiten.

Wanneer ben je voldoende integer, geloofwaardig? Kunnen we dat aan iemands eigen geweten over laten? Is dat met een getal uit te drukken? Je hoeft niet volmaakt te zijn. Iedereen heeft zijn fouten en laat wel eens een steekje vallen. Een zeven is ruim voldoende.

Deze vastentijd is een tijd van bezinning. Wat hebben we nodig? Hebben we genoeg in huis? Hoe is het met de liefde? En gaan we, in tijden van crisis graaien of weten we te delen?

We bereiden ons voor op het Paasfeest. We houden ons hart vast, vanwege die Ene, die kwetsbaar en ge-broken van liefde spreekt.


De dienst in Hoogkarspel begint om 10.00 uur.
De kinderen zullen in ons midden zijn, met één brood-vis.